Rahmetli BEKİR HASEKİ 

Öğretmenim (Rahmetli) Bekir HASEKİ ve Babam (Rahmetli) İsmail YAKAR`ı rahmetle anıyorum. Allah cc ahirete intikal edenlerimize rahmet diliyorum.

Alpsarı köyümüzde geçen bir anımı sizlerle paylaşmak istiyorum. Sürçü lisan edersem affola;

         Yıllar önce Alpsarıya Anneannemlere yardıma almaları (elma) toplama hasat için gitmiştik, kalabalıktık tam hatırladığım yer ise Aşağı Çayırlar’dı. 

Almaları el sepetlerine topluyor elden ele heylere koyuyor ve doldukça merkeplerle köye götürüp bırakıyorduk. Zaman böyle geçiyordu.

İşi yaptığımız yerin altından yol geçiyordu. Gelen geçen köylülerimiz birbirleriyle hem selamlaşıyor hem de ara sıra da tatlı tatlı sohbet ediyorlardı. Bu arada bizlere de gülerek “hadin hadin akşama az kaldı”. Diye gayrete getiriyorlardı. Kimimiz derleme yapıyor, kimimiz yere düşenleri topluyor ayrı ayrı sepetlere koyuyorduk. Herkes kendine göre bir iş bölümü oluşturmuş çalışıyordu Derken yanımıza (Rahmetli) Bekir HASEKİ geldi. Okuldan öğretmenimizdi selam verdi, (Rahmetli) Babama, “İsmail çocukları bizim oraya gönder az işimiz kaldı, bitirip şehre döneceğiz işimiz var” dedi.

 Babam da “tamam tamam Bekir abi hepsini gönderirim tabii, onlar için de değişiklik olur, kaçacak yer arıyorlardı zaten.” dedi.

            Gerçi biz çaya inip oynamak istiyorduk ama buda bir şeydi. Bekir öğretmenimizin işlerini bitirip oynayacak zamanımız olur diye sevindik. 

           Bekir abi “işimiz bitince ben yollarım, sen merak etme, bizim de Çankırı’da işimiz var zaten çabuk biter bitince gönderirim” diye tekrarladı.

   Bekir öğretmenimiz bahçelerine doğru gitti.

             Bizim bahçede biraz daha çalıştıktan sonra babam hepimizi topladı “size iki saat müddet, Bekir öğretmeninizin istediği işleri yapın ister oynayıp gelin ister zamanında gelin” dedi. 

  Hepimiz “tamam” diyerek koşarak bulunduğumuz ortamdan kaçar gibi hızlandık.

  7-8 kişiydik bahçe fazlada uzak değildi.

           Tam bahçeye varacaktık ki sofra kurmuşlar yemek yiyorlardı, “ne yapalım yemeklerini yiyene kadar bekleyelim mi? ” der gibi birbirimize bakıyorduk. Gerçi biz yemeğimizi yemiştik “ayıp olur yemeklerini yiyinceye kadar bekleyelim dedik “âmâ o da olmazdı oyun zamanımız azalır. “Eee ne yapalım” diye kendi aramızda konuştuk. “Geri dönelim büyüklerimize durumu anlatalım” dedik ve öylede yaptık. Babam tamam biraz sonra gidersiniz diyordu ki Bekir Öğretmen bahçenin altında göründü. Babam olanları Bekir öğretmene anlattı. Bekir öğretmen “haydin çocuklar gidiyoruz”. Dediğinde hemen yanına toplandık konuşuyordu hal hatır soruyordu okulda da aynı tavır ve eda ile öğrencilere yaklaşımda bulunduğu için çekingen değildik her birimize sohbet ediyordu, “geldik” dedi, her birimiz bir işin ucundan tutmak üzere koşuşturalım derken, “çocuklar buraya gelin” dedi, bizler birbirimizin yüzüne bakıp kaldık “ne yapılacaktı” derken hemen sofra kuruldu, “oturun hadi” dedi. Bizler “yemek yedik” diye ısrar etsek de sofraya oturduk. Hani toktuk ya sofra da ne varsa sildik süpürdük aramızda gülüşerek “işlerlide silip süpürelim” dedik. Kalabalıktık, “iş mi dayanır bize” derken, “çayımızı da içelim sonra çalışırız.” Dediler. Birer bardak çayı içtik biz ayağa kalktık kimimiz ağaca çıktı derlenecekleri derledik. Bekir öğretmenimiz ara sıra şakalaşıyor bazen de bilmece soruyordu, derken bir saatte bitmişti işimiz. Bekir öğretmen orada bulananlarla aralarında konuşuyordu “yorulduk ama çocuklarda işi halletti” diyerek yanındakilerle gülüştüler. Başka bir iş olup olmadığını sorduk “yok yok” diyerek hepimize teşekkür ettiler. Çalıştığımız yerde bir kadın vardı, “çocuklar yanıma gelin” dedi afalladık. Ne diyecekti” acaba derken “bu lokulları alın yersiniz, alın alın.” diyerek elimize tutuşturdu. Hani gözümüzde çaya inmek oyun oynamak vardı. Koşarak oradan çaya doğru uzaklaştık.

  Bir saat kadar oynayıp tekrar kendi bahçemize gittik. Oradaki büyüklerimiz, “Bekir abiler gitti, neredesiniz siz?” diye bağrıştılar. Hepimiz birden şakayla karışık, “sizler karın tokluğuna çalıştırıyorsunuz, Bekir öğretmenimiz bizlere iyi baktı.” dedik ve gülüştük.

        Unutamadığım bir anı olmuştu.

 (Rahmetli) Bekir HASEKİ Öğretmenimizi, Babam (Rahmetli) İsmail YAKAR`ı ve Allah cc den ahirete intikal edenlerimize rahmet diliyorum. Mekanları cennet olsun.

07/03/2019

AhmetYAKAR                                                                                               Dostlarla Elele Hep Birlikteliğe